Wspomnienia. Na to słowo ludzie reagują w rozmaity sposób. Niektórym od razu podnoszą się kąciki ust, bo przypominają sobie jakąś cudowną, może przełomową chwilę z ich życia. Kolejni wybuchają śmiechem, kiedy w ich myślach pojawia się zabawna sytuacja, przy której byli. Innym natomiast łzy napływają do oczu, gdy myślą o przeżyciu, które potwornie ich zabolało.
No cóż, niektórzy pewnie chcieliby aby wykasowano im pamięć, następni zaś zrobiliby wszystko, by powtórzyły się cudowne momenty z ich przeszłości. Więc czy wspomnienia są warte naszej uwagi czy raczej nie powinniśmy o nich myśleć?

"Dobro i zło należy pamiętać wiecznie. Dobro, ponieważ wspomnienie, że kiedyś nam je wyświadczono, uszlachetnia nas. Zło, ponieważ od chwili, w której je nam wyrządzono, spoczywa na nas obowiązek odpłacenia za nie dobrem."

Cofnijmy się kilkanaście lat wstecz. Potrafimy sobie przypomnieć beztroskie dzieciństwo, kiedy posiadanie brokatowego segregatora z bajki Disneya, czyniło nas fajnym? Niczym się nie przejmując, biegaliśmy do wieczora pod blokiem, aż mama nie zawołała nas na wieczorynkę. Gdzie podziały się dzieci, dla których priorytetem byli przyjaciele na osiedlu, a nie Ci fejsbukowi?

"Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy"-fragment wiersza "Nic dwa razy" Wisławy Szymborskiej. Zaczynam fragmentem wiersza Szymborskiej "Nic dwa razy", który pewnie wielu z Was zna. Przerabiany w gimnazjum, porusza problem przemijania chwil i utwierdza nas w przekonaniu, że los człowieka jest niepowtarzalny.
Styczeń, luty, marzec...listopad, grudzień?! Nim się obejrzymy mija kolejny miesiąc, czas nieubłaganie mknie do przodu. Mimo, że już listopad wielu z nas może jeszcze wspomina wakacje - temperatury sięgające blisko 40-stu stopni, wyjazdy, świadomość, że mamy tak mało do zrobienia. Przecież to było jeszcze tak niedawno! Niedawno również był też nasz wspólny wyjazd do Włoch... Mimo, że nie przywiozłam ze sobą żadnej konkretnej, włoskiej pamiątki, przywiozłam do Polski coś o wiele bardziej wartościowego - wspomnienia. Niektóre z nich udało nam się sfotografować, co z pewnością pomoże mi ożywić tego posta.

Szósta rano. Dzwoni budzik. Przerywa ci twój cudowny sen, otwierasz oczy i w głowie masz myśl, że po raz kolejny musisz wstać z łóżka. Jednak tego nie robisz. Leżysz jeszcze kilka minut pod cieplutką kołdrą, spod której wcale nie masz ochoty wychodzić, ale po chwili wstajesz, idziesz do łazienki, malujesz się, ubierasz i wychodzisz do tej szarej, zwykłej, zimnej codzienności. I tak w kółko i w kółko...

W życiu każdego człowieka przychodzi taki okres, podczas którego w jego życiu zachodzą zmiany większe lub mniejsze. Powodowane będą one przez nas samych, jak na przykład zmiana koloru włosów lub koleją rzeczy, do czego możemy zaliczyć zmianę szkoły.Właśnie zmianie szkoły chciałam poświęcić dzisiejszy post i na podstawie własnych doświadczeń dodać otuchy pierwszakom oraz przekonać tych w ostatniej klasie, że to wcale nie takie straszne jak się wydaje i nie ma się czego obawiać.

Dlaczego niektórzy ludzie udają kogoś kim nie są?
Co chwilę zakładają inne maski.
Inni są w domu, a inni wśród znajomych.

Wrocław, czyli miasto tonące w barach studenckich. W niczym mi to nie przeszkadzało, dzięki nim w wielu miejscach można było zjeść tanio i smacznie.
Do Wrocławia przyjechałam razem z klasą w środę 7 października. O moim wyjeździe mogliście się dowiedzieć trochę wcześniej z mojego instagrama.

Chłodne poranki, zmieniające kolor liście, to znak, że nadeszła jesień. Wydaje ci się, że ludzie na ulicach są smutni, ponurzy. Dni są krótsze, zimniejsze i coraz częściej pada, przez co nie masz ani humoru, ani na nic ochoty i najchętniej weszłabyś pod koc z kubkiem ciepłej herbaty oglądając przy tym jakiś dobry film.

 Z pozoru możemy wydawać się sobie różne, ale w gruncie rzeczy jesteśmy do siebie bardzo podobne. Łączy nas wyjątkowa więź, zwana przyjaźnią.